Σελίδες

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012


ΖΩ ΣΕ ΕΝΑ ΨΕΜΑ



Όσο κρατάει ένα παραμύθι κρατάει η ζωή αγάπη μου Μα η αγάπη η δική μας
στο παραμύθι της ζωής μας δεν έχει τέλος ούτε αρχή Παραμυθάκι μου
Δεν είσαι μια φορά κι ένα καιρό είσαι το τώρα και το σήμερα που ζω
Παραμυθάκι μου


 Απ' τις σταγόνες της βροχής ,που χτυπάνε πάνω στο τζάμι και σαν δάκρυ κυλάνε
σαν μια που χρόνια κρατάω μέσα μου εικόνα …….ερωτευμένη είμαι ακόμα μ' έναν γκρίζο χειμώνα…..Κι η σκέψη μου σε σένα πάλι τώρα τρέχει κι η καρδιά μου άλλο να ναι μόνη δεν αντέχει…
Κάποιες στιγμές, σαν αυτήν εδώ, αναρωτιέμαι πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μου αν ήξερα ότι ο Πρίγκιπας ήταν δικός μου....
 Αν είχα  την ελπίδα πως κάποτε θα είμαστε μαζί.......και τότε θα με αγκαλιάσει και θα με φιλήσει και θα ζήσουμε το δικό μας Happy Εnd.
  Πώς να είσαι ευτυχισμένος, όταν δεν έχεις αυτό που αγαπάς και όταν δεν αγαπάς αυτό που έχεις;??? Γιατί τυχαίνει καμιά φορά... να έχεις τόσο κόσμο γύρω σου...Και εσύ να θέλεις μόνο ένα άτομο... ΕΚΕΙΝΟΝ , που λιώνεις στο βλέμμα του , που τρέμεις μόλις σε σφίγγει στην αγκαλιά του και δεν θες να ξεκολλήσεις, να σε φιλάει τόσο γλυκά …….ΕΚΕΙΝΟΝ  που τόσο πολύ λατρεύεις!!!!!!! Πόσο πολύ μου λείπεις , πόσο λαχταράω να νιώσω την ανάσα σου… όταν είμαι στην αγκαλιά σου δεν 8έλω τίποτα άλλο , πόσο σε αγαπώ , πόσο με συμπληρώνεις , όλα τόσο πρωτόγνωρα συναισθήματα  ....…όλα  όμως  ένα  παραμύθι  που δεν έχει καλό τέλος…......... ΖΩ ΕΝΑ ΨΕΜΑ εσύ ο πρίγκιπας μου δεν είσαι δικός μου !!!!!! ΚΑΙ ΕΓΩ 8ΕΛΩ ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΟΛΟΔΙΚΟ ΜΟΥ …..η καρδιά μου θα  σπάσει πόσο μου λείπεις όταν δεν είσαι εδώ …..Και όταν σε συναντώ  ΔΕΝ 8ΕΛΩ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙΣ ΔΕΝ 8ΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙΣ    το χειρότερό μου η στιγμή του αποχαιρετισμού 8έλω να μένω εκεί για πάντα να σταματήσει ο χρόνος να σε έχω αγκαλιά !!!!!
 Πόσο λυπηρό αλήθεια να βρίσκω όλα όσα θέλω σε εσένα …όλα όσα ονειρευόμουν μια ζωή ο πρίγκιπας  ΕΣΥ  πόσο λυπηρό να μην μπορώ να σε έχω
γιατί ??...το παράπονο μου!!!!  (τι ειρωνία)      Με έναν τρόπο το ήξερα από νωρίς, μη σου πω από την αρχή, πως εκείνος ήταν ο κατάλληλος . Πώς γίνεται και όσο κι αν γνωρίζουμε καλά πως μια σχέση δεν πρόκειται να βγάλει πουθενά, της κρατάμε πάντα μια θέση πίσω πίσω (ή και πρώτη σειρά!) στο μυαλό και την καρδιά μας????



Δεν ξέρω τι μου λείπει πιο πολύ μακριά σου, ίσως τα πάντα. Μα η λαχτάρα της αγκαλιάς σου δε συγκρίνεται εύκολα και με τίποτα. Είναι απ' τα στοιχεία που σε κάνουν τόσο μοναδικό για μένα!!!!!!!!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου