Μέχρι τώρα ζούσες στα όνειρα, τώρα πρέπει να ζήσεις στα αλήθεια

Πόσοι πιστεύετε ότι δεν έχουν βρεθεί σε τέτοια θέση;

Να βλέπεις κάποιον να σε “σκοτώνει” κρατώντας για φονικό όπλο την αγάπη σου και εσύ να μην μπορείς να αντιδράσεις, μέχρι που αντιλαμβάνεσαι πως η οποιαδήποτε πίεση είναι άσκοπη. Γιατί πολύ απλά, δεν μπορείς να αγαπάς εσύ για δύο. Δεν μπορείς να ονειρεύεσαι για δύο. Δεν μπορείς να ελπίζεις για δύο. Και φυσικά δεν μπορείς να βιώνεις μια ανάμνηση, πρέπει να ζεις.

Όμως καμιά φορά αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει γιατί σε βολεύει. Κατά μία διαστροφική έννοια σε προφυλάσσει από το να πληγωθείς ξανά. Η σωστή σειρά όμως είναι -αγαπάω, το ζω, αν με σκοτώνει το σκοτώνω, το πενθώ και συνεχίζω να ζω- φυσικά όταν βιώνεις μια τέτοια κατάσταση δεν έχεις ούτε την ψυχραιμία ούτε και την θέληση να σκεφτείς καθαρά και να δεις πόσο απλά είναι τα πράγματα.

Πολλοί βέβαια λένε πως τα συναισθήματα μπερδεύουν τις καταστάσεις αλλά εγώ πιστεύω πως απλά τις κάνουν πιο ξεκάθαρες. Ο εγωισμός μας είναι αυτός που δεν μας αφήνει να αποδεχτούμε τα πράγματα ως έχουν, όχι τα αισθήματα μας!

“Και έρχεται τελικά η στιγμή που πρέπει να αποδεχθείς την αλήθεια. Μέχρι τώρα ζούσες στα όνειρα, τώρα πρέπει να ζήσεις στα αλήθεια”.